六祖坛经是佛经中的经典经文，也是非常重要的经文。我们现在修持的六祖坛经是后秦时期鸠摩罗什所翻译的版本，也是现在最流行的版本。我们修持六祖坛经会让我们获得不可思议的好处和功德。念诵六祖坛经还可以让我们有无量的功德，我们的功德越多、福报就越多，我们也可以为众生祈求更多的福报，同时我们还能够帮助众生消除众生的苦难，让众生能够离苦得乐，早日往生极乐。

　　六祖坛经注音版

　　shí，dà shī zhì bǎo lín，sháo zhōu wéi cì shǐ yǔ guān liáo rù shān，qǐng shī chū，yú chéng zhōng dà fàn sì jiǎng táng，wèi zhòng kāi yuán shuō fǎ。shī shēng zuò cì，cì shǐ guān liáo sān shí yú rénrú zōng xué shì sān shí yú rénsēng ní dào sú yī qiān yú rén，tóng shí zuò lǐ，yuàn wén fǎ yào。dà shī gào zhòng yuē: quot shàn zhī shí!pú tí zì xìng，běn lái qīng jìng，dàn yòng cǐ xīn，zhí le chéng fó。shàn zhī shí!qiě tīng huì néng xíng yóu，dé fǎ shì yì。quot

　　时，大师至宝林，韶州韦刺史与官僚入山，请师出，於城中大梵寺讲堂，为众开缘说法。师升座次，刺史官僚三十余人、儒宗学士三十余人、僧尼道俗一千余人，同时作礼，愿闻法要。大师告众曰："善知识!菩提自性，本来清净，但用此心，直了成佛。善知识!且听惠能行由，得法事意。"

　　huì néng yán fù，běn guàn fàn yáng，zuǒ jiàng liú yú lǐng nán，zuò xīn zhōu bǎi xìng。cǐ shēn bù xìng，fù yòu zǎo wáng，lǎo mǔ gū yí，yí lái nán hǎi jiān xīn pín fá，yú shì mài chái。shí，yǒu yī kè mǎi chái，shǐ lìng sòng zhì kè diàn。kè shōu qù，huì néng dé qián，què chū mén wài，jiàn yī kè sòng jīng。huì néng yī wén jīng yǔ，xīn jí kāi wù。suì wèn: quot kè sòng hé jīng?quot kè yuē: quot jīn gāng jīng。quot fù wèn: quot cóng hé suǒ lái，chí cǐ jīng diǎn?quot kè yún: quot wǒ cóng qí zhōu huáng méi xiàn dōng chán sì lái。qí sì shì wǔ zǔ rěn dà shī zài bǐ zhǔ huà，mén rén yī qiān yǒu yú wǒ dào bǐ zhōng lǐ bài，tīng shòu cǐ jīng。dà shī cháng quàn sēng sú，dàn chí jīn gāng jīng，jí zì jiàn xìng，zhí le chéng fó。quot huì néng wén shuō，sù xī yǒu yuán，nǎi méng yī kè qǔ yín shí liǎng yǔ huì néng，lìng chōng lǎo mǔ yī liáng，jiào biàn wǎng huáng méi cān lǐ wǔ zǔ。

　　惠能严父，本贯范阳，左降流于岭南，作新州百姓。此身不幸，父又早亡，老母孤遗，移来南海;艰辛贫乏，于市卖柴。时，有一客买柴，使令送至客店。客收去，惠能得钱，却出门外，见一客诵经。惠能一闻经语，心即开悟。遂问："客诵何经?"客曰："《金刚经》。"复问： "从何所来，持此经典?"客云："我从蕲州黄梅县东禅寺来。其寺是五祖忍大师在彼主化，门人一千有余;我到彼中礼拜，听受此经。大师常劝僧俗，但持金刚经，即自见性，直了成佛。"惠能闻说，宿昔有缘，乃蒙一客取银十两与惠能，令充老母衣粮，教便往黄梅参礼五祖。

　　huì néng ān zhì mǔ bì，jí biàn cí wéi，bù jīng sān shí yú rì，biàn zhì huáng méi，lǐ bài wǔ zǔ。zǔ wèn yuē: quot rǔ hé fāng rén?yù qiú hé wù?quot huì néng duì yuē: quot dì zǐ shì lǐng nán xīn zhōu bǎi xìng，yuǎn lái lǐ shī，wéi qiú zuò fú，bù qiú yú wù。quot zǔ yán: quot rǔ shì lǐng nán rén，yòu shì gé liáo，ruò wéi kān zuò fú?quot huì néng yuē: quot rén suī yǒu nán běi，fó xìng běn wú nán běi gé liáo shēn yǔ hé shàng bù tóng，fó xìng yǒu hé chā bié?quot wǔ zǔ gèng yù yǔ yǔ，qiě jiàn tú zhòng zǒng zài zuǒ yòu，nǎi lìng suí zhòng zuò wù。huì néng yuē: quot huì néng qǐ hé shàng，dì zǐ zì xīn cháng shēng zhì huì，bù lí zì xìng，jí shì fú tián。wèi shěn hé shàng jiào zuò hé wù?quot zǔ yún: quot zhè gé liáo，gēn xìng dà lì!rǔ gèng wù yán，zhe cáo chǎng qù。quot huì néng tuì zhì hòu yuàn，yǒu yī xíng zhě，chà huì néng pò chái tà duì，jīng bā yuè yú。

　　惠能安置母毕，即便辞违，不经三十余日，便至黄梅，礼拜五祖。祖问曰："汝何方人?欲求何物?"惠能对曰： "弟子是岭南新州百姓，远来礼师，惟求作佛，不求余物。" 祖言："汝是岭南人，又是獦獠，若为堪作佛?"惠能曰： "人虽有南北，佛性本无南北;獦獠身与和尚不同，佛性有何差别?"五祖更欲与语，且见徒众总在左右，乃令随众作务。惠能曰："惠能启和尚，弟子自心常生智慧，不离自性，即是福田。未审和尚教作何务?"祖云："这獦獠，根性大利!汝更勿言，著槽厂去。"惠能退至后院，有一行者，差惠能破柴踏碓，经八月余。

　　zǔ yī rì hū jiàn huì néng，yuē:" wú sī rǔ zhī jiàn kě yòng，kǒng yǒu è rén hài rǔ，suì bù yǔ rǔ yán，rǔ zhī zhī fǒu?" huì néng yuē:" dì zǐ yì zhī shī yì，bù gǎn xíng zhì táng qián，lìng rén bù jué。" zǔ yī rì huàn zhū mén rén zǒng lái，" wú xiàng rǔ shuō，shì rén shēng sǐ shì dà，rǔ děng zhōng rì zhǐ qiú fú tián，bù qiú chū lí shēng sǐ kǔ hǎi。zì xìng ruò mí，fú hé kě jiù?rǔ děng gè qù zì kàn zhì huì，qǔ zì běn xīn bō rě zhī xìng，gè zuò yī jì，lái chéng wú kàn，ruò wù dà yì，fù rǔ yī fǎ，wèi dì liù dài zǔ。huǒ jí sù qù，bù dé chí zhì。sī liang jí bù zhōng yòng，jiàn xìng zhī rén，yán xià xū jiàn。ruò rú cǐ zhě，lún dāo shàng zhèn，yì dé jiàn zhī。"

　　祖一日忽见慧能，曰：“吾思汝之见可用，恐有恶人害汝，遂不与汝言，汝知之否?”慧能曰：“弟子亦知师意，不敢行至堂前，令人不觉。”祖一日唤诸门人总来，“吾向汝说，世人生死事大，汝等终日只求福田，不求出离生死苦海。自性若迷，福何可救?汝等各去自看智慧，取自本心般若之性，各作一偈，来呈吾看，若悟大意，付汝衣法，为第六代祖。火急速去，不得迟滞。思量即不中用，见性之人，言下须见。若如此者，轮刀上阵，亦得见之。”

　　zhòng dé chǔ fèn，tuì ér dì xiāng wèi yuē:" wǒ děng zhòng rén，bù xū chéng xīn yòng yì zuò jì，jiāng chéng hé shàng。yǒu hé suǒ yì?shén xiù shàng zuò，xiàn wèi jiào shòu shī，bì shì tā dé。wǒ bèi mán zuò jì sòng，wǎng yòng xīn lì。" zhū rén wén yǔ，zǒng jiē xī xīn，chéng yán wǒ děng yǐ hòu，yī zhǐ xiù shī，hé fán zuò jì。shén xiù sī wéi，zhū rén bù chéng jì zhě，wèi wǒ yǔ tā wèi jiào shòu shī，wǒ xū zuò jì jiāng chéng hé shàng。ruò bù chéng jì，hé shàng rú hé zhī wǒ xīn zhōng jiàn jiě shēn qiǎn?wǒ chéng jì yì，qiú fǎ jí shàn，mì zǔ jí è，què tóng fán xīn，duó qí shèng wèi xī bié?ruò bù chéng jì，zhōng bù dé fǎ，dà nàn dà nàn。wǔ zǔ táng qián，yǒu bù láng sān jiān，nǐ qǐng gòng fèng lú zhēn huà léng jiā jīng biàn xiàng，jí wǔ zǔ xuè mài tú，liú chuán gōng yǎng。shén xiù zuò jì chéng yǐ，shù dù yù chéng，xíng zhì táng qián，xīn zhōng huǎng hū，biàn shēn hàn liú，nǐ chéng bù dé，qián hòu jīng sì rì，yī shí sān dù chéng jì bù dé。xiù nǎi sī wéi，bù rú xiàng láng xià shū zhe，cóng tā hé shàng kàn jiàn，hū ruò dào hǎo，jí chū lǐ bài，yún shì xiù zuò ruò dào bù kān，wǎng xiàng shān zhōng shù nián，shòu rén lǐ bài，gèng xiū hé dào。shì yè sān gēng，bù shǐ rén zhī，zì zhí dēng，shū jì yú nán láng bì jiān，chéng xīn suǒ jiàn。jì yuē: shēn shì pú tí shù，xīn rú míng jìng tái，shí shí qín fú shì，wù shǐ rě chén āi。xiù shū jì le，biàn què guī fáng，rén zǒng bù zhī。xiù fù sī wéi，wǔ zǔ míng rì，jiàn jì huān xǐ，jí wǒ yǔ fǎ yǒu yuán，ruò yán bù kān，zì shì wǒ mí，sù yè zhàng zhòng，bù hé dé fǎ，shèng yì nán cè。fáng zhōng sī xiǎng，zuò wò bù ān，zhí zhì wǔ gēng。

　　众得处分，退而递相谓曰：“我等众人，不须澄心用意作偈，将呈和尚。有何所益?神秀上座，现为教授师，必是他得。我辈谩作偈颂，枉用心力。”诸人闻语，总皆息心，成言我等已后，依止秀师，何烦作偈。神秀思惟，诸人不呈偈者，为我与他为教授师，我须作偈将呈和尚。若不呈偈，和尚如何知我心中见解深浅?我呈偈意，求法即善，觅祖即恶，却同凡心，夺其圣位奚别?若不呈偈，终不得法，大难大难。五祖堂前，有步廊三间，拟请供奉卢珍画《楞伽经》变相，及五祖血脉图，流传供养。神秀作偈成已，数度欲呈，行至堂前，心中恍惚，遍身汗流，拟呈不得，前后经四日，一十三度呈偈不得。秀乃思惟，不如向廊下书著，从他和尚看见，忽若道好，即出礼拜，云是秀作;若道不堪，枉向山中数年，受人礼拜，更修何道。是夜三更，不使人知，自执灯，书偈于南廊壁间，呈心所见。偈曰：身是菩提树，心如明镜台，时时勤拂拭，勿使惹尘埃。秀书偈了，便却归房，人总不知。秀复思惟，五祖明日，见偈欢喜，即我与法有缘，若言不堪，自是我迷，宿业障重，不合得法，圣意难测。房中思想，坐卧不安，直至五更。

　　zǔ yǐ zhī shén xiù rù mén wèi dé，bú jiàn zì xìng。tiān míng，zǔ huàn lú gòng fèng lái，xiàng nán láng bì jiān huì huà tú xiāng，hū jiàn qí jì。bào yán:" gòng fèng què bù yòng huà，láo ěr yuǎn lái。jīng yún: fán suǒ yǒu xiāng，jiē shì xū wàng。dàn liú cǐ jì，yú rén sòng chí，yī cǐ jì xiū，miǎn duò è dào。yī cǐ jì xiū，yǒu dà lì yì。" lìng mén rén zhù xiāng lǐ jìng，jǐn sòng cǐ jì，jí dé jiàn xìng。mén rén sòng jì，jiē tàn shàn zāi!zǔ sān gēng huàn xiù rù táng，wèn yuē:" jì shì rǔ zuò fǒu?" xiù yán:" shí shì xiù zuò，bù gǎn wàng qiú zǔ wèi，wàng hé shàng cí bēi，kàn dì zǐ yǒu shǎo zhì huì fǒu?" zǔ yuē:" rǔ zuò cǐ jì，wèi jiàn běn xìng，zhǐ dào mén wài，wèi rù mén nèi。rú cǐ jiàn jiě mì wú shàng pú tí，liǎo bù kě dé，wú shàng pú tí，xū de yán xià shí zì běn xīn，jiàn zì běn xìng，bù shēng bù miè，yú yī qiè shí zhōng，niàn niàn zì jiàn，wàn fǎ wú zhì yī zhēn yī qiè zhēn，wàn jìng zì rú rú，rú rú zhī xīn，jí shì zhēn shí。ruò rú shì jiàn，jí shì wú shàng pú tí zhī zì xìng yě。rǔ qiě qù yī liǎng rì sī wéi，gèng zuò yī jì，jiāng lái wú kàn，rǔ jì ruò rù dé mén，fù rǔ yī fǎ。" shén xiù zuò lǐ ér chū，yòu jīng shù rì，zuò jì bù chéng，xīn zhōng huǎng hū，shén sī bù ān，yóu rú mèng zhōng，xíng zuò bù lè。

　　祖已知神秀入门未得，不见自性。天明，祖唤卢供奉来，向南廊壁间绘画图相，忽见其偈。报言：“供奉却不用画，劳尔远来。经云：凡所有相，皆是虚妄。但留此偈，与人诵持，依此偈修，免堕恶道。依此偈修，有大利益。”令门人炷香礼敬，尽诵此偈，即得见性。门人诵偈，皆叹善哉!祖三更唤秀入堂，问曰：“偈是汝作否?”秀言：“实是秀作，不敢妄求祖位，望和尚慈悲，看弟子有少智慧否?”祖曰：“汝作此偈，未见本性，只到门外，未入门内。如此见解觅无上菩提，了不可得，无上菩提，须得言下识自本心，见自本性，不生不灭，于一切时中，念念自见，万法无滞;一真一切真，万境自如如，如如之心，即是真实。若如是见，即是无上菩提之自性也。汝且去一两日思惟，更作一偈，将来吾看，汝偈若入得门，付汝衣法。”神秀作礼而出，又经数日，作偈不成，心中恍惚，神思不安，犹如梦中，行坐不乐。

　　fù liǎng rì，yǒu yī tóng zǐ，yú duì fāng guò，chàng sòng qí jì，huì néng yī wén，biàn zhī cǐ jì wèi jiàn běn xìng，suī wèi méng jiào shòu，zǎo shí dà yì，suì wèn tóng zǐ yuē:" sòng zhě hé jì?" tóng zǐ yuē:" ěr zhè gé liáo bù zhī，dà shī yán: shì rén shēng sǐ shì dà，yù de chuán fù yī fǎ，lìng mén rén zuò jì lái kàn，ruò wù dà yì，jí fù yī fǎ，wèi dì liù zǔ。shén xiù shàng zuò yú nán láng bì shàng shū wú xiāng jì，dà shī lìng rén jiē sòng，yī cǐ jì xiū，miǎn duò è dào，yī cǐ jì xiū，yǒu dà lì yì。" huì néng yuē:" wǒ yì yào sòng cǐ，jié lái shēng yuán。shàng rén，wǒ cǐ tà duì bā gè yú yuè，wèi zēng xíng dào táng qián，wàng shàng rén yǐn zhì jì qián lǐ bài。" tóng zǐ yǐn zhì jì qián lǐ bài。huì néng yuē:" huì néng bù shí zì，qǐng shàng rén wéi dú。" shí yǒu jiāng zhōu bié jià，xìng zhāng míng rì yòng，biàn gāo shēng dú。huì néng wén yǐ，suì yán:" yì yǒu yī jì，wàng bié jià wèi shū。" bié jià yán:" rǔ yì zuò jì?qí shì xī yǒu。" huì néng xiàng bié jià yán:" yù xué wú shàng pú tí，bù kě qīng yú chū xué，xià xià rén yǒu shàng shàng zhì，shàng shàng rén yǒu méi yì zhì。ruò qīng rén，jí yǒu wú liàng wú biān zuì。" bié jià yán:" rǔ dàn sòng jì，wú wèi rǔ shū，rǔ ruò dé fǎ，xiān xū dù wú，wù wàng cǐ yán。" huì néng jì yuē: pú tí běn wú shù，míng jìng yì fēi tái。běn lái wú yī wù，hé chǔ rě chén āi?shū cǐ jì yǐ，tú zhòng zǒng jīng，wú bù jiē yà。gè xiāng wèi yán:" qí zāi!bù dé yǐ mào qǔ rén，hé dé duō shí shǐ tā ròu shēn pú sà。" zǔ jiàn zhòng rén jīng guài，kǒng rén sǔn hài，suì jiāng xié cā le jì，yuē:" yì wèi jiàn xìng。" zhòng yǐ wéi rán。

　　复两日，有一童子，于碓坊过，唱诵其偈，慧能一闻，便知此偈未见本性，虽未蒙教授，早识大意，遂问童子曰：“诵者何偈?”童子曰：“尔这獦獠不知，大师言：世人生死事大，欲得传付衣法，令门人作偈来看，若悟大意，即付衣法，为第六祖。神秀上座于南廊壁上书无相偈，大师令人皆诵，依此偈修，免堕恶道，依此偈修，有大利益。”慧能曰：“我亦要诵此，结来生缘。上人，我此踏碓八个馀月，未曾行到堂前，望上人引至偈前礼拜。”童子引至偈前礼拜。慧能曰：“慧能不识字，请上人为读。”时有江州别驾，姓张名日用，便高声读。慧能闻已，遂言：“亦有一偈，望别驾为书。”别驾言：“汝亦作偈?其事希有。”慧能向别驾言：“欲学无上菩提，不可轻于初学，下下人有上上智，上上人有没意智。若轻人，即有无量无边罪。”别驾言：“汝但诵偈，吾为汝书，汝若得法，先须度吾，勿忘此言。”慧能偈曰：菩提本无树，明镜亦非台。本来无一物，何处惹尘埃?书此偈已，徒众总惊，无不嗟讶。各相谓言：“奇哉!不得以貌取人，何得多时使他肉身菩萨。”祖见众人惊怪，恐人损害，遂将鞋擦了偈，曰：“亦未见性。”众以为然。

　　cì rì，zǔ qián zhì duì fāng，jiàn néng yāo shí chōng mǐ，yǔ yuē:" qiú dào zhī rén，wèi fǎ wàng qū，dāng rú shì hū!" nǎi wèn yuē:" mǐ shú yě wèi?" huì néng yuē:" mǐ shú jiǔ yǐ，yóu qiàn shāi zài。" zǔ yǐ zhàng jī duì sān xià ér qù。huì néng jí huì zǔ yì，sān gǔ rù shì。zǔ yǐ jiā shā zhē wéi，bù lìng rén jiàn，wèi shuō jīn gāng jīng，zhì yīng wú suǒ zhù ér shēng qí xīn，huì néng yán xià dà wù yī qiè wàn fǎ，bù lí zì xìng。suì qǐ zǔ yán:" hé qī zì xìng běn zì qīng jìng，hé qī zì xìng běn bù shēng miè，hé qī zì xìng bù zì jù zú，hé qī zì xìng běn wú dòng yáo，hé qī zì xìng néng shēng wàn fǎ。" zǔ zhī wù běn xìng，wèi huì néng yuē:" bù shí běn xīn，xué fǎ wú yì ruò shí zì běn xīn，jiàn zì běn xìng，jí míng zhàng fūtiān rén shīfú。" sān gēng shòu fǎ，rén jǐn bù zhī。biàn chuán dùn jiào jí yī bō，yún:" rǔ wèi dì liù dài zǔ，shàn zì hù niàn，guǎng dù yǒu qíng，liú bù jiāng lái，wú lìng duàn jué。tīng wú jì yuē: yǒu qíng lái xià zhǒng，yīn dì guǒ hái shēng。wú qíng yì wú zhǒng，wú xìng yì wú shēng。" zǔ fù yuē:" xī dá mó dà shī，chū lái cǐ tǔ，rén wèi zhī xìn，gù chuán cǐ yī，yǐ wéi xìn tǐ，dài dài xiāng chéng，fǎ zé yǐ xīn chuán xīn，jiē lìng zì wù zì jiě。gèn gǔ fó fú wéi chuán běn tǐ，shī shī mì fù běn xīn。yī wèi zhēng duān，zhǐ rǔ wù chuán，ruò chuán cǐ yī，mìng rú xuán sī。rǔ xū sù qù，kǒng rén hài rǔ。" huì néng qǐ yuē:" xiàng shén chù qù?" zǔ yún:" féng huái zé zhǐ，yù huì zé cáng。" huì néng sān gēng lǐng dé yī bō，yún:" néng běn shì nán zhōng rén，sù bù zhī cǐ shān lù，rú hé chū dé jiāng kǒu?" wǔ zǔ yán:" rǔ bù xū yōu，wú zì sòng rǔ。" zǔ xiāng sòng zhí zhì jiǔ jiāng yì，zǔ lìng shàng chuán，wǔ zǔ bǎ lǔ zì yáo。huì néng yán:" qǐng hé shàng zuò，dì zǐ hé yáo lǔ。" zǔ yún:" hé shì wú dù rǔ。" huì néng yuē:" mí shí shī dù，wù le zì dù，dù míng suī yī，yòng chǔ bù tóng。huì néng shēng zài biān fāng，yǔ yīn bù zhèng，méng shī chuán fǎ，jīn yǐ dé wù，zhǐ hé zì xìng zì dù。" zǔ yún:" rú shì rú shì，yǐ hòu fó fǎ，yóu rǔ dà xíng，rǔ qù sān nián，wú fāng shì shì。rǔ jīn hǎo qù，nǔ lì xiàng nán，bù yí sù shuō，fó fǎ nán qǐ。"

　　次日，祖潜至碓坊，见能腰石舂米，语曰：“求道之人，为法忘躯，当如是乎!”乃问曰：“米熟也未?”慧能曰：“米熟久矣，犹欠筛在。”祖以杖击碓三下而去。慧能即会祖意，三鼓入室。祖以袈裟遮围，不令人见，为说《金刚经》，至应无所住而生其心，慧能言下大悟一切万法，不离自性。遂启祖言：“何期自性本自清净，何期自性本不生灭，何期自性不自具足，何期自性本无动摇，何期自性能生万法。”祖知悟本性，谓慧能曰：“不识本心，学法无益;若识自本心，见自本性，即名丈夫、天人师、佛。”三更受法，人尽不知。便传顿教及衣钵，云：“汝为第六代祖，善自护念，广度有情，流布将来，无令断绝。听吾偈曰：有情来下种，因地果还生。无情亦无种，无性亦无生。”祖复曰：“昔达摩大师，初来此土，人未之信，故传此衣，以为信体，代代相承，法则以心传心，皆令自悟自解。亘古佛佛惟传本体，师师密付本心。衣为争端，止汝勿传，若传此衣，命如悬丝。汝须速去，恐人害汝。”慧能启曰：“向甚处去?”祖云：“逢怀则止，遇会则藏。”慧能三更领得衣钵，云：“能本是南中人，素不知此山路，如何出得江口?”五祖言：“汝不须忧，吾自送汝。”祖相送直至九江驿，祖令上船，五祖把橹自摇。慧能言：“请和尚坐，弟子合摇橹。”祖云：“合是吾渡汝。”慧能曰：“迷时师度，悟了自度，度名虽一，用处不同。慧能生在边方，语音不正，蒙师传法，今已得悟，只合自性自度。”祖云：“如是如是，以后佛法，由汝大行，汝去三年，吾方逝世。汝今好去，努力向南，不宜速说，佛法难起。”

　　huì néng cí wéi zǔ yǐ，fā zú nán xíng，liǎng yuè zhōng jiān，zhì dà yǔ lǐng，zhú hòu shù bǎi rén lái，yù duó yī bō。yī sēng sú xìng chén，míng huì míng，xiān shì sì pǐn jiāng jūn，xìng xíng cū cāo，jí yì cān xún，wèi zhòng rén xiān，chèn jí huì néng。huì néng zhì xià yī bō yú shí shàng，yuē:" cǐ yī biǎo xìn，kě lì zhēng yé?" néng yǐn cǎo mǎng zhōng。huì míng zhì，tí duō bù dòng，nǎi huàn yún:" xíng zhě xíng zhě，wǒ wèi fǎ lái，bù wéi yī lái。" huì néng suì chū，pán zuò shí shàng。huì míng zuò lǐ yún:" wàng xíng zhě wèi wǒ shuō fǎ。" huì néng yún:" rǔ jì wèi fǎ ér lái，kě bǐng xī zhū yuán，wù shēng yī niàn，wú wèi rǔ shuō。" míng liáng jiǔ，huì néng yún:" bù sī shàn，bù sī è，zhèng yǔ mó shí，nà gè shì míng shàng zuò běn lái miàn mù?" huì míng yán xià dà wù。fù wèn yún:" shàng lái mì yǔ mì yì wài，hái gèng yǒu mì yì fǒu?" huì néng yún:" yǔ rǔ shuō zhě，jí fēi mì yě。rǔ ruò fǎn zhào，mì zài rǔ biān。" míng yuē:" huì míng suī zài huáng méi，shí wèi shěng zì jǐ miàn mù。jīn méng zhǐ shì，rú rén yǐn shuǐ，lěng nuǎn zì zhī。jīn xíng zhě jí huì míng shī yě。" huì néng yuē:" rǔ ruò rú shì，wú yǔ rǔ tóng shī huáng méi，shàn zì hù chí。" míng yòu wèn:" huì míng jīn hòu xiàng shén chù qù?" huì néng yuē:" féng yuán zé zhǐ，yù méng zé jū。" míng lǐ cí。

　　慧能辞违祖已，发足南行，两月中间，至大庾岭，逐后数百人来，欲夺衣钵。一僧俗姓陈，名惠明，先是四品将军，性行粗糙，极意参寻，为众人先，趁及慧能。慧能掷下衣钵于石上，曰：“此衣表信，可力争耶?”能隐草莽中。惠明至，提掇不动，乃唤云：“行者行者，我为法来，不为衣来。”慧能遂出，盘坐石上。惠明作礼云：“望行者为我说法。”慧能云：“汝既为法而来，可屏息诸缘，勿生一念，吾为汝说。”明良久，慧能云：“不思善，不思恶，正与麽时，那个是明上座本来面目?”惠明言下大悟。复问云：“上来密语密意外，还更有密意否?”慧能云：“与汝说者，即非密也。汝若返照，密在汝边。”明曰：“惠明虽在黄梅，实未省自己面目。今蒙指示，如人饮水，冷暖自知。今行者即惠明师也。”慧能曰：“汝若如是，吾与汝同师黄梅，善自护持。”明又问：“惠明今后向甚处去?”慧能曰：“逢袁则止，遇蒙则居。”明礼辞。

　　huì néng hòu zhì cáo xī，yòu bèi è rén xún zhú，nǎi yú sì huì，bì nàn liè rén duì zhōng，fán jīng yī shí wǔ zài，shí yǔ liè rén suí yí shuō fǎ。liè rén cháng lìng shǒu wǎng，měi jiàn shēng mìng，jǐn fàng zhī。měi zhì fàn shí，yǐ cài jì zhǔ ròu guō。huò wèn，zé duì yuē:" dàn chī ròu biān cài。" yī rì sī wéi，shí dāng hóng fǎ，bù kě zhōng dùn，suì chū zhì guǎng zhōu fǎ xìng sì，zhí yìn zōng fǎ shī jiǎng niè pán jīng。shí yǒu fēng chuī fān dòng，yī sēng yuē fēng dòng，yī sēng yuē fān dòng，yì lùn bù yǐ。huì néng jìn yuē:" bú shì fēng dòng，bú shì fān dòng，rén zhě xīn dòng。" yī zhòng hài rán。yìn zōng yán zhì shàng xí，zhēng jí ào yì，jiàn huì néng yán jiǎn lǐ dāng，bù yóu wén zì。zōng yún:" xíng zhě dìng fēi cháng rén，jiǔ wén huáng méi yī fǎ nán lái，mò shì xíng zhě fǒu?" huì néng yuē:" bù gǎn。" zōng yú shì zuò lǐ，gào qǐng chuán lái yī bō，chū shì dà zhòng。zōng fù wèn yuē:" huáng méi fù zhǔ，rú hé zhǐ shòu?" huì néng yuē:" zhǐ shòu jí wú，wéi lùn jiàn xìng，bù lùn chán dìngjiě tuō。" zōng yuē:" hé bù lùn chán dìng jiě tuō?" huì néng yuē:" wéi shì èr fǎ，bú shì fó fǎ，fó fǎ shì bù èr zhī fǎ。" zōng yòu wèn:" rú hé shì fó fǎ bù èr zhī fǎ?" huì néng yuē:" fǎ shī jiǎng niè pán jīng，míng fó xìng shì fó fǎ bù èr zhī fǎ。rú gāo guì dé wáng pú sà bái fó yán: fàn sì zhòng jìn，zuò wǔ nì zuì，jí yī chǎn tí děng，dāng duàn shàn gēn fó xìng fǒu?fú yán: shàn gēn yǒu èr，yī zhě cháng，èr zhě wú cháng，fó xìng fēi cháng fēi wú cháng，shì gù bù duàn，míng wéi bù èr yī zhě shàn，èr zhě bù shàn，fó xìng fēi shàn fēi bù shàn，shì míng bù èr yùn zhī yǔ jiè，fán fū jiàn èr，zhì zhě le dá，qí xìng wú èr，wú èr zhī xìng，jí shì fó xìng。" yìn zōng wén shuō，huān xǐ hé zhǎng，yán mǒu jiǎ jiǎng jīng，yóu rú wǎ lì rén zhě lùn yì，yóu rú zhēn jīn。yú shì wèi huì néng zhù fà，yuàn shì wèi shī。huì néng suì yú pú tí shù xià，kāi dōng shān fǎ mén。huì néng yú dōng shān dé fǎ，xīn kǔ shòu jìn，mìng shì xuán sī。jīn rì dé yǔ shǐ jūn guān liáo sēng ní dào sú tóng cǐ yī huì，mò fēi lèi jié zhī yuán，yì shì guò qù shēng zhōng gōng yǎng zhū fú，tóng zhǒng shàn gēn，fāng shǐ dé wén rú shàng dùn jiào，dé fǎ zhī yīn。jiào shì xiān shèng suǒ chuán，bú shì huì néng zì zhì，yuàn wén xiān shèng jiào zhě，gè lìng jìng xīn。wén le gè zì chú yí，rú xiān dài shèng rén wú bié。yī zhòng wén fǎ，huān xǐ zuò lǐ ér tuì。

　　慧能后至曹溪，又被恶人寻逐，乃于四会，避难猎人队中，凡经一十五载，时与猎人随宜说法。猎人常令守网，每见生命，尽放之。每至饭时，以菜寄煮肉锅。或问，则对曰：“但吃肉边菜。”一日思惟，时当弘法，不可终遁，遂出至广州法性寺，值印宗法师讲《涅槃经》。时有风吹幡动，一僧曰风动，一僧曰幡动，议论不已。慧能进曰：“不是风动，不是幡动，仁者心动。”一众骇然。印宗延至上席，徵诘奥议，见慧能言简理当，不由文字。宗云：“行者定非常人，久闻黄梅衣法南来，莫是行者否?”慧能曰：“不敢。”宗于是作礼，告请传来衣钵，出示大众。宗复问曰：“黄梅付嘱，如何指授?”慧能曰：“指授即无，惟论见性，不论禅定、解脱。”宗曰：“何不论禅定解脱?”慧能曰：“为是二法，不是佛法，佛法是不二之法。”宗又问：“如何是佛法不二之法?”慧能曰：“法师讲《涅槃经》，明佛性是佛法不二之法。如高贵德王菩萨白佛言：犯四重禁，作五逆罪，及一阐提等，当断善根佛性否?佛言：善根有二，一者常，二者无常，佛性非常非无常，是故不断，名为不二;一者善，二者不善，佛性非善非不善，是名不二;蕴之与界，凡夫见二，智者了达，其性无二，无二之性，即是佛性。”印宗闻说，欢喜合掌，言某甲讲经，犹如瓦砾;仁者论议，犹如真金。于是为慧能祝发，愿事为师。慧能遂于菩提树下，开东山法门。慧能于东山得法，辛苦受尽，命似悬丝。今日得与使君官僚僧尼道俗同此一会，莫非累劫之缘，亦是过去生中供养诸佛，同种善根，方始得闻如上顿教，得法之因。教是先圣所传，不是慧能自智，愿闻先圣教者，各令净心。闻了各自除疑，如先代圣人无别。一众闻法，欢喜作礼而退。